Գանձասարյան ակումբային ստեղծագործական հավաքին մասնակցող ակուբների սովորողներից շատերը արդեն չորս օր է ինչ գիշերում հյուրընկալ Վանք գյուղի առանձինտներում:
<<Տնտեսագետի>> ակումբի կազմում ճամբարին մասնակցող Հայկուհին և Գայանեն նույնպես հյուրընկալվեցին Գուրգեն Հայրապետյանի անվան միջնակարգ դպրոցի սովորող Մարիամիկենց տանը: Ոսկեծամիկ Մարիամիկը շատ գեղեցիկ կապույտ և պայծառ աչքերով մի աղջնակ է, որը ամբողջ ճամբարի ընթացքում պատարաստակամորեն մասնակցում և աջակցում էր ակումբային միջոցառումներին: Մարիամիկը սովորում է 8-րդ դասարանում, և ի դեպ դպրոցի լավագույն սովորողներից մեկն է:
Մարիամը ապրում է հայիկի` Վասիլիի, մայիրկի` տիկին Ռոմելայի և երկու եղբայրների` Խաչատուրի և Վլադիմիրի հետ: Առաջ անցնելով նշեմ, որ մեր սովորողները շատ տպավորված են Մարիամի ընտանիքի հյուրընկալ և ջերմ ընդունելությունից:
Ներկայացնում են Հայկանուշը և Գայանեն:
<<Երբ հասանք Վանք գյուղի դպրոց` պարզվեց, որ որոշ սովորողներ պետք է գիշերեն դպրոցի սովորողների տներում, իսկ մնացածը` Գնաձասար վանքի հյուրատանը: Մեզ բախտ վիճակվեց հյուրընկալվել Մարիամիկին:
Ժամը 21:00-ն էր, երբ հասանք նրանց տուն: Ծանոթացանք Մարիամի ընտանիքի անդամների հետ: Ծանոթանալուց հետո մեզ ուղեկցեցին մեզ համար նախատեսված առանձնասենյակ: Մարիամենց
տունը չորս սենյականոց էր: Իրերը դասավորեցինք և հետո գնացինք թեյ խմելու: Այդ օրը Մարիամենց տանն էր նաև քրոջ փոքրիկ կապուտաչյա աղջիկը` ով չնայած շատ չարաճճի էր, սակայն նայելով նրա գեղեցիկ և փայլող աչքերին` նրա հետ խաղալ և նրան չսիրել հնարավոր չէր:Նրա անունը Էլինա էր: Այդեպս խաղացինք փոքրիկ Էլինայի հետ, զրուցեցինք ընտանիքի անդամների հետ, ծիծաղեցինք և գնացինք քնելու: Հաջորդ առավոտյան պետք է գնանք զորամաս: Երբ հասանք տեղ արդեն ճաշիժամն էր: Այնտեղ ճաշեցինք, ծանոթացանք զորամասում գնտվող գրեթե ամեն ինչին, տեսանք տանկերը, սենյակները, հետո հանդիպեցինք ՊԲի նախարարին և նա ասեց, որ կարող ենք գնալ կրակելու և այդպես էլ եղավ: Երբ վերադարձանք եկանք հյուրատուն ընթրեցինք և կազմակերպվեց դիսկոտեք, մի մասը պարում էր, մյուսները դիտում: Ողջ օրվա ընթացքում Մարիամը մեզ հետ էր և այդ օրը նույնպես Մարամիկիհետ գնացինք գիշերելու նրանց տուն: Ինչպես հասկացա նրանց մոտ կարելի է ասել ավանդույթ է քնելուց առաջ մի քանի բաժակ թեյ խմելը: Նրանք մեզ կրկին թեյ հյուրասիրեցին,
ինչպես
նաև մեղր և պահածոներ: Պարզվեց, ինչպես շատերը` Մարիամենց ընտանիքը նույնպես անցել է պատերազմի միջով և' նրա հայրը, և երկու պապիկները պատերազմի ակտիվ մասնակիցներից են, իսկ երեխաները մոր` տիկին Ռոմելաի հետ տեղափոխվել էին Երևան, սակայն չհարմարվելով պայմաններին վերադարձել գյուղ: Շատ հետաքրքիր էր հատկապես պատերազմ մասին պատմությունները: Իմացանք շատ տեղեկություններ պատերազմի տարիների մասին,գրեթե երկու կամ երեք ժամ, որից հետո նրանք գնացին քնելու, իսկ մենք՝ երեխաներս գնացինք սենյակ, նայեցինք նկարներ, խոսեցինք, ծիծաղեցինք և քնեցինք>>:
Մարիամի ընտանիքը տունը ձեռք է բերել Ղարաբաղյան կռիվներից առաջ և այդ ժամանակել այն վերանորոգվել է իրենց իսկ միջոցներով: Երբ վերանորոգումը ավարտվել է և թվում էր, թե ամեն ինչ լավ է , սկսվում է արցախյան պատերազմը: Մարիամի հայրը` Վասիլի Ղալայանը և քեռին Օնիկ Սահակյանը չլքելով իրենց հայրենիքը մասնակցեցին պատերազմին: Մինչ այդ Մարիամի մայրիկը իր երեք փոքրիկ երեխաների հետ, ոչ երկար ժամանակով, ստիպված տեղափոխվել Երևան և մի որոշ ժամանակ բնակվել Հարավ-արևմտյան թաղամասում:
Պատերազմի ժամանակ Վասիլի Ղալայանը վիրավորվում է և ներկայումս համարվում է երկրորդ կարգի հաշմանդամ: Նա ստացել էր բազմաթիվ մեդալներ:Երբ պատերազմը ավարտվում է նրանց տունը հայտնվում է անմխիթար վիճակում:
Մարիամիկենց տունը գտնվում է ոչ բարվոք վիճակում և վերանորոգման կարիք ունի: Սենյակները և սանհանգույցը պայմանները գտնվում են ոչ բարվոք վիճակում: Առաստաղը մի փոքր վնասված է, անձրևների ժամանակ կաթում է որոշ հատվածներում: Խոհանոցը գտնվում էր դրսում: Նրանք չեն զբաղվում անասնապահությամբ և հողագործությամբ: Մարիամեն ընտանիքի աղբյուրը հորը տրվող թոշակն է` շուրջ 65000 դր. և մայրիկի աշխատավարձը`44000դր.:Մարիամիկի մայրիկը աշխատում է դպրոցում` որպես հավաքարար: Այդուամենայնիվ, չնայած Մայրամիկի և նրա ընտանիքի սուղ միջոցներին՝
նրանք
շատ
ջերմ
և
հոգատար
վերաբերմունք
ցուցաբերեցին
մեր
սովորողների
հանդեպ,
իսկ
մարիամը
ճամբարի
առաջին
օրանից
մինչև
վերջ
մեզ
հետ
էր:
Շնորհակալություն Մարիամին և նրա ընտանին: Հույսով են Մարիամին կհանդիպենք արդեն Երևանում...
Գանձասարյան ակումբային ստեղծագործական հավաքին մասնակցող ակուբների սովորողներից շատերը արդեն չորս օր է ինչ գիշերում հյուրընկալ Վանք գյուղի առանձինտներում:
<<Տնտեսագետի>> ակումբի կազմում ճամբարին մասնակցող Հայկուհին և Գայանեն նույնպես հյուրընկալվեցին Գուրգեն Հայրապետյանի անվան միջնակարգ դպրոցի սովորող Մարիամիկենց տանը: Ոսկեծամիկ Մարիամիկը շատ գեղեցիկ կապույտ և պայծառ աչքերով մի աղջնակ է, որը ամբողջ ճամբարի ընթացքում պատարաստակամորեն մասնակցում և աջակցում էր ակումբային միջոցառումներին: Մարիամիկը սովորում է 8-րդ դասարանում, և ի դեպ դպրոցի լավագույն սովորողներից մեկն է:
Մարիամը ապրում է հայիկի` Վասիլիի, մայիրկի` տիկին Ռոմելայի և երկու եղբայրների` Խաչատուրի և Վլադիմիրի հետ: Առաջ անցնելով նշեմ, որ մեր սովորողները շատ տպավորված են Մարիամի ընտանիքի հյուրընկալ և ջերմ ընդունելությունից:
Ներկայացնում են Հայկանուշը և Գայանեն:
<<Երբ հասանք Վանք գյուղի դպրոց` պարզվեց, որ որոշ սովորողներ պետք է գիշերեն դպրոցի սովորողների տներում, իսկ մնացածը` Գնաձասար վանքի հյուրատանը: Մեզ բախտ վիճակվեց հյուրընկալվել Մարիամիկին:
Ժամը 21:00-ն էր, երբ հասանք նրանց տուն: Ծանոթացանք Մարիամի ընտանիքի անդամների հետ: Ծանոթանալուց հետո մեզ ուղեկցեցին մեզ համար նախատեսված առանձնասենյակ: Մարիամենց
տունը չորս սենյականոց էր: Իրերը դասավորեցինք և հետո գնացինք թեյ խմելու: Այդ օրը Մարիամենց տանն էր նաև քրոջ փոքրիկ կապուտաչյա աղջիկը` ով չնայած շատ չարաճճի էր, սակայն նայելով նրա գեղեցիկ և փայլող աչքերին` նրա հետ խաղալ և նրան չսիրել հնարավոր չէր:Նրա անունը Էլինա էր: Այդեպս խաղացինք փոքրիկ Էլինայի հետ, զրուցեցինք ընտանիքի անդամների հետ, ծիծաղեցինք և գնացինք քնելու: Հաջորդ առավոտյան պետք է գնանք զորամաս: Երբ հասանք տեղ արդեն ճաշիժամն էր: Այնտեղ ճաշեցինք, ծանոթացանք զորամասում գնտվող գրեթե ամեն ինչին, տեսանք տանկերը, սենյակները, հետո հանդիպեցինք ՊԲի նախարարին և նա ասեց, որ կարող ենք գնալ կրակելու և այդպես էլ եղավ: Երբ վերադարձանք եկանք հյուրատուն ընթրեցինք և կազմակերպվեց դիսկոտեք, մի մասը պարում էր, մյուսները դիտում: Ողջ օրվա ընթացքում Մարիամը մեզ հետ էր և այդ օրը նույնպես Մարամիկիհետ գնացինք գիշերելու նրանց տուն: Ինչպես հասկացա նրանց մոտ կարելի է ասել ավանդույթ է քնելուց առաջ մի քանի բաժակ թեյ խմելը: Նրանք մեզ կրկին թեյ հյուրասիրեցին,
ինչպես
նաև մեղր և պահածոներ: Պարզվեց, ինչպես շատերը` Մարիամենց ընտանիքը նույնպես անցել է պատերազմի միջով և' նրա հայրը, և երկու պապիկները պատերազմի ակտիվ մասնակիցներից են, իսկ երեխաները մոր` տիկին Ռոմելաի հետ տեղափոխվել էին Երևան, սակայն չհարմարվելով պայմաններին վերադարձել գյուղ: Շատ հետաքրքիր էր հատկապես պատերազմ մասին պատմությունները: Իմացանք շատ տեղեկություններ պատերազմի տարիների մասին,գրեթե երկու կամ երեք ժամ, որից հետո նրանք գնացին քնելու, իսկ մենք՝ երեխաներս գնացինք սենյակ, նայեցինք նկարներ, խոսեցինք, ծիծաղեցինք և քնեցինք>>:
Մարիամի ընտանիքը տունը ձեռք է բերել Ղարաբաղյան կռիվներից առաջ և այդ ժամանակել այն վերանորոգվել է իրենց իսկ միջոցներով: Երբ վերանորոգումը ավարտվել է և թվում էր, թե ամեն ինչ լավ է , սկսվում է արցախյան պատերազմը: Մարիամի հայրը` Վասիլի Ղալայանը և քեռին Օնիկ Սահակյանը չլքելով իրենց հայրենիքը մասնակցեցին պատերազմին: Մինչ այդ Մարիամի մայրիկը իր երեք փոքրիկ երեխաների հետ, ոչ երկար ժամանակով, ստիպված տեղափոխվել Երևան և մի որոշ ժամանակ բնակվել Հարավ-արևմտյան թաղամասում:
Պատերազմի ժամանակ Վասիլի Ղալայանը վիրավորվում է և ներկայումս համարվում է երկրորդ կարգի հաշմանդամ: Նա ստացել էր բազմաթիվ մեդալներ:Երբ պատերազմը ավարտվում է նրանց տունը հայտնվում է անմխիթար վիճակում:
Մարիամիկենց տունը գտնվում է ոչ բարվոք վիճակում և վերանորոգման կարիք ունի: Սենյակները և սանհանգույցը պայմանները գտնվում են ոչ բարվոք վիճակում: Առաստաղը մի փոքր վնասված է, անձրևների ժամանակ կաթում է որոշ հատվածներում: Խոհանոցը գտնվում էր դրսում: Նրանք չեն զբաղվում անասնապահությամբ և հողագործությամբ: Մարիամեն ընտանիքի աղբյուրը հորը տրվող թոշակն է` շուրջ 65000 դր. և մայրիկի աշխատավարձը`44000դր.:Մարիամիկի մայրիկը աշխատում է դպրոցում` որպես հավաքարար: Այդուամենայնիվ, չնայած Մայրամիկի և նրա ընտանիքի սուղ միջոցներին՝
նրանք
շատ
ջերմ
և
հոգատար
վերաբերմունք
ցուցաբերեցին
մեր
սովորողների
հանդեպ,
իսկ
մարիամը
ճամբարի
առաջին
օրանից
մինչև
վերջ
մեզ
հետ
էր:
Շնորհակալություն Մարիամին և նրա ընտանին: Հույսով են Մարիամին կհանդիպենք արդեն Երևանում...
Комментариев нет:
Отправить комментарий